تسبیح شاه مقصود 101 دانه

 خواص تسبیح شاه مقصود: 

آیا می‌دانستید که تسبیح شاه مقصود در حالات روحی افراد بسیار تاثیر گذار است؟

خواص معنوی تسبیح شاه مقصود محیط پیرامون انسان همواره مملو از انرژی‌های منفی و مثبت است. جذب و دفع این طیف‌های انرژی به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر احوالات و اتفاقات زندگی افراد تأثیر می‌گذارد. با جذب انرژی‌های مثبت می‌توان از فواید پر کاربرد آن استفاده کرد. آرامش و رفع تنش، کنترل داشتن بر شرایط و بهبود چشمگیر رفتارهای اجتماعی از آثار اولیه جذب انرژی مثبت هستند. این مسئله هم در فرهنگ دینی مورد تأیید است و هم در آئین‌های عرفانی؛ همچنین در سال‌های اخیر دانشمندان با تحقیق در این زمینه به نتایج شگرفی دست یافته‌اند که تائید کننده همین مسئله است.

یکی از اصلی‌ترین خواص معنوی تسبیح شاه مقصود ایجاد صلح و دوستی است. از این تسبیح برای رفع نگرانی و رسیدن به آرامش استفاده می‌شود. حفظ و ارتقاء پاکدامنی از دیگر خواص معنوی این تسبیح است. افرادی که با این تسبیح ذکر می‌گویند، کسب و کار پر رونق‌تری دارند. دفع انرژی‌های مضر، درمان بیماری‌ها، افزایش قوای جسمانی و … از جمله خواص معنوی تسبیح شاه مقصود که برای آن ذکر کرده‌اند می‌توان دفع انرژی‌های منفی و جذب انرژی‌های مثبت را نام برد که در اصل مهم‌ترین کارهایی هستند که یک سنگ می‌تواند با تاثیراتش انجام دهد. دفع انرژی‌های منفی و جذب انرژی‌های مثبت در حالت معمولی بسیار در حالات روانی افراد تأثیر گذار است و زمانی که با ذکرهای مورد توصیه بزرگان دین همراه می‌شود تأثیر شگرفی بر افراد می‌گذارد.

ارتشاعات بسیار ملایم برای فعال سازی کل بخش‌های بدن و هماهنگی اعصاب نیز از جمله خواص تسبیح شاه مقصود است. اگرچه اغلب خواص معنوی تسبیح شاه مقصود به خاطر همان دفع انرژی‌های منفی است، اما هر کدام از این خواص به تنهایی اهمیت بسیاری دارند. درمان افسردگی، اصلاح جریان خون، تحریک و تقویت حس چشایی، شادی خلق و خو و نیرو بخشی به ستون فقرات نیز به عنوان خواص تسبیح شاه مقصود در میان علاقه‌مندان به این مبحث معروف هستند.

وجه تسمیه شاه مقصود:
برخی بر این باورند که در زمانی که کشور افغانستان بخشی از ایران بود فردی با نام مسعود شاه از سوی پادشاه صفوی آن دوره زمانی برای حاکمیت آن منطقه انتخاب می‌شود. او با تعمیر مرقد امام زاده شاه آقا و ساخت یک مقبره بر روی آرامگاه امام زاده منطقه‌ای که زیر دست داشته را آباد می‌کند. از همین رو سنگ‌هایی که از کوه مجاور آن استخراج می‌کردند را برای ساخت تسبیح استفاده می‌کردند و نام آن سنگ‌ها را شاه مسعود گذاشته‌اند، اما با گذر زمان به شاه مقصود تغییر می‌کند. هم اکنون نیز بهترین شاه مقصود محصول کشور افعانستان است و نمونه‌های چینی مونتاژ شده در کارخانجات کشور چین از کیفیت کافی برخوردار نیستند.

 واژه تسبیح به چه معناست 

واژه «تَسْبیح» از ریشه «سبح» در اصل به معنای «تنزیه خدا‌» و «سبحان الله گفتن» است؛ اما در عرف فارسی به مهره‌هایی که برای به خاطر سپردن شماره تعداد ذکرها با نخ به هم کشیده شده نیز «تسبیح» گفته می‌شود و در زبان عربی نیز به آن «سبحه» می‌گویند.

گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر این‌که معصومان(ع) نیز از این وسیله برای ذکر استفاده می‌کردند:

1. ابراهیم بن محمّد ثقفى می‌گوید:
تسبیح حضرت فاطمه(ع) از ریسمان پشمین بود که به تعداد تکبیرها - 34 عدد- گره داشت، و حضرت با آن تکبیر و تسبیح می‌گفت. وقتى حمزه شهید شد، از خاک قبر او دانه‌هاى تسبیح ساخت. مردم نیز به تقلید او از تربت حمزه تسبیح‌ ساخته و برای شمارش اذکار خود از آن استفاده می‌کردند، اما بعد از شهادت امام حسین(ع)، تربت حضرتشان، جایگزین تربت حمزه(ع) شد و فضیلت استفاده از آن نیز بیشتر است.

2. وقتی امام سجاد(ع) را پیش یزید بردند،
یزید تصمیم به کشتن ایشان گرفت؛ از این‌رو، حضرتشان را در مقابل خود نگاه داشته، با او سخن می‌گفت تا کلمه‌اى از آن‌حضرت بشنود و به آن بهانه ایشان را بکشد! امام(ع) تسبیح کوچکى در دست داشت و با انگشتانش آن را می‌گردانید و در همان حال به سخنان یزید پاسخ می‌داد. یزید گفت: من با تو سخن می‌گویم و تو در پاسخ، با بی‌اعتنایى تسبیح می‌گردانى؟! آیا این رفتارت توجیه‌پذیر است؟! حضرت فرمود: «پدرم از جدّم- پیامبر(ص)- نقل کرد که حضرتشان بعد از نماز صبح و تعقیبات آن، با کسى سخن نمی‌گفت تا این‌که تسبیح را می‌گرفت و می‌گفت: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَصْبَحْتُ أُسَبِّحُکَ وَ أُمَجِّدُکَ وَ أُحَمِّدُکَ وَ أُهَلِّلُکَ بِعَدَدِ مَا أُدِیرُ بِهِ سُبْحَتِی‌‌؛ خدایا! صبح کردم در حالی‌که به اندازه تعداد دانه‌هاى تسبیح خود تو را تسبیح و ستایش می‌کنم، و حمد و تهلیل(لا اله الا الله) می‌گویم». آن‌گاه دانه‌هاى تسبیح را گردش می‌داد و با مردم سخن می‌گفت بدون آن‌که ذکر گذشته را تکرار کند، و فرمود: «با این کار به شماره گردش دانه‌هاى تسبیح برای او ذکر خدا حساب می‌شود و آن سبب حفظ و حراست او است تا وقتى که به بستر خواب برود، و وقتی به بستر می‌رفت در آن هنگام نیز تسبیح را می‌گرفت و ذکر گذشته را تکرار می‌کرد و تسبیح را زیر سر خود می‌نهاد و با این کار تا صبح ذکر خدا در نامه اعمال او نوشته می‌شد. من نیز تسبیح را می‌گردانم تا اقتدا به عمل جدّم کرده باشم».

همچنین در احادیثی؛ ائمه اطهار(ع) سفارش به داشتن تسبیح برای مؤمنان می‌کردند؛ مانند:

1. امام صادق(ع) فرمود:
«هرکس تسبیحى از تربت قبر امام حسین(ع) به همراه داشته باشد، ثواب ذکر تسبیح برای او نوشته می‌شود، هر چند ذکری بر زبان نیاورد».

2. امام زمان(عج) فرموده‌اند:
«تسبیحى که دانه‌هاى آن از تربت امام حسین(ع) باشد، بهترین وسیله‌ شمارش ذکرهاست؛ زیرا کسى که آن‌را در دست دارد ، حتى اگر ذکر تسبیح را فراموش کند و آن‌ را در دستانش بچرخاند، ثواب تسبیح براى او نوشته می‌شود».